مهمترین توصیه های غذایی در پرخوری عصبی

پرخوری عصبی (پرخوری استرسی) به دوره های مکرر پرخوری گفته می شود که گاهی فرد بعد از پرخوری در تلاش برای جبران پرخوری و جلوگیری از افزایش وزن، حرکاتی از قبیله استفراغ عمدی، مصرف داروها، غذا نخوردن و ورزش بیش از حد را انجام می‌دهد و گاهی فرد فقط دوره های مکرر پرخوری دارد بدون حرکات جبرانی.

ویژگی دوره های پرخوری به این صورت است که حداقل 1 بار در هفته  و به مدت سه ماه اتفاق می افتد و مقدار غذایی که فرد می خورد بیشتر از حالتی باشد که افراد دیگر در شرایط مشابه می‌خورند و همچنین فرد عدم کنترل بر توقف غذا خوردن دارد.

شدت بیماری بر اساس فراوانی دوره‌های پرخوری و یا بر اساس فراوانی دوره های جبرانی به چهار حالت خفیف، متوسط، شدید، و خیلی شدید تقسیم‌بندی می‌شود:

•  خفیف: به طور میانگین 1 تا 3 مرتبه در هفته پرخوری یا حرکات جبرانی اتفاق بیفتد.
•  متوسط: به طور میانگین ۴ تا ۷ مرتبه در هفته پرخوری یا حرکت جبرانی اتفاق بیفتد.
•  شدید: به طور میانگین ۸ تا ۱۳ مرتبه در هفته پرخوری یا حرکات جبرانی اتفاق بیفتد.
• خیلی شدید: به طور میانگین ۱۴ مرتبه یا بیشتر در هفته پرخوری یا حرکات جبرانی اتفاق بیفتد.

شیوع پرخوری عصبی در زنان حدود 2درصد و در آقایان حدود ۵ درصد می باشد.

پرخوری عصبی معمولاً در نوجوانی و بزرگسالی دیده می‌شود.

عوامل مرتبط با این بیماری عبارتند از عوامل ژنتیکی، عوامل فیزیولوژیک، عوامل محیطی و مزاج فرد.

شامی لو در ادامه علمی ترین و مهمترین توصیه های غذایی و رفتاری در رابطه با پرخوری استرسی را برای شما آماده نموده است